Maandelijks schrijft Foppe Weijer een column voor Vught Nieuws met deze keer Het water loopt nu al in mijn mond
Mooi is het in de moestuin, op zo’n zomerse middag. De warmte van een tweede hittegolf heeft zich meester gemaakt van alles wat buiten vertoefd en eerlijk gezegd ook binnen. Via sociale media word ik opgeroepen om toch vooral rustig aan te doen en uit de zon te blijven en het nationale hitteplan doet daar een schepje bovenop door te stellen dat mensen met een kwetsbare gezondheid alert moeten zijn. De meeste mensen, kwetsbaar of niet, zitten aan een recreatieplas of bij de airconditioner. En ik rijd op het heetst van de dag naar mijn moestuin. Dit is het moment van dag waarop alles uitermate stil is, zelfs de vogels verroeren zich niet, op die ene vogel na. Hij valt vlak voor me op de grond vanuit een hazelaar. Een laatste stuiptrekking en er zit geen leven meer in. Het is gewoon te warm. Ik ben dit niet gewend, zolang achter elkaar zoveel warmte. Maar ik word aangespoord om daar toch vooral wél aan te wennen, want de komende jaren gaan ik dit meer meemaken, warme droge zomers, voorafgegaan en gevolgd door maanden met onstuimige regenbuien.
Ik moet drinken, denk ik, terwijl ik de tuin binnenstap. Regel een van het hitteplan: blijven drinken. En niet alleen ik moet drinken, ook de gewassen in de tuin.
‘Je kunt het beste ‘s morgens vroeg of als de zon ondergaat sproeien,’ hoor ik mijn moestuinmentor spreken, ‘de bladeren kunnen anders verbranden en er verdampt te veel water zonder dat het bij de wortels komt.’
Ik begrijp dat wel, maar juist het moment midden op een zomerse middag als alles om me heen in rust is, maakt dat ik me hier prettig voel.
De grond in de moestuin is veranderd in een laag zand. Als ik de riek een eindje in de grond steek, blijkt er verrassend toch vocht aanwezig te zijn. De meeste van de moestuinplanten staan daarom ook fier overeind en een damastbloem met haar roze bloemen verspreidt haar geur om de weinige bijen naar zich toe te trekken.
Een groente die het op dit moment enorm goed doet, is de courgette. Iedere dag snijd ik de vruchten van de ontplofte planten om ze niet te groot te laten worden. Een enkele keer zie ik een vrucht over het hoofd, die spontaan uitgroeit tot de afmeting van een kleine baby met een kromme rug. Een courgette doet het goed in een gematigd klimaat. Maar als we de komende jaren steeds meer te maken krijgen met een mediterraan klimaat, kan ik beter het nuttige met het aangename verenigen en volgend jaar overgaan op het in de openlucht laten groeien van vruchten die veel warmte nodig hebben en een heel lang zomerseizoen: watermeloenen. Het water loopt nu al in mijn mond.
Tot die tijd houd ik me aan het hitteplan. Ik drink mijn water en eet courgetten. En wacht tot ik het slechtweerplan uit de kast mag trekken.
Begin de dag met het nieuws uit je gemeente met de gratis Nieuwsbrief. KLIK HIER en meld je aan.
