Wim van Passel al kwart eeuw fotograaf voor WNF
Een kwart eeuw reist Wim van Passel al de wereld over als onbetaald natuurfotograaf om foto’s te maken voor de internationale beeldbank van het Wereld Natuur Fonds. Met name de zuid- en noordpool zijn door hem al vaak bezocht en op beeld vereeuwigd.
Volgens Van Passel (75) is de schoonheid van zijn foto’s niet door hemzelf als fotograaf bedacht, maar door al dat moois wat daar al duizenden jaren ligt te wachten. Maar er is wel één gemene deler in zijn reizen. “Daar waar de mensen het meest wegblijven, is de natuur op zijn mooist. Wij mensen zien onszelf als de kroon op de schepping, maar we zijn het slechtste van en voor de aarde. We overschatten onszelf gigantisch. Het ontdekken van mijn eigen nederigheid in de oernatuur was daarom een feestje.”
Bewustwording
Nu de Vughtenaar door Corona even niet meer zo frequent kan reizen, is hij zich meer bewust geworden van wat hij tijdens die reizen allemaal heeft gezien. “Ik heb veel mooie dingen ervaren, maar er zijn ook veel vragen ontstaan. Er zit een ondefinieerbare kronkel in de hersens van mensen en dieren, waardoor ze het vechten maar niet kunnen afleren. Wereldvrede zal er daardoor nooit komen. Ik snap daar echt geen moer van. Wie heeft dit zo bedacht? Ik ben mijn geloof in de God van de liefde door al mijn reizen totaal verloren. In de schepping zit geen liefde. De behoefte aan sociale vaardigheden komen later pas.”
Liefdevol en wreed
Achteraf gezien vindt Van Passel dat hij al die jaren maar de halve waarheid heeft verteld met zijn foto’s. “De natuur is een combinatie van een wondermooie schoonheid en buitengewone wreedheid ineen. Ze passen helaas perfect in elkaar en kunnen niet zonder elkaar. Ik heb met mijn foto’s alleen de mooie kant laten zien. Een foto van een moederzeehond die haar jong zoogt. Wat je niet ziet is dat die kleine zeehond een paar seconden later door een ijsbeer wordt gegrepen en verscheurd voor de ogen van de moeder. Waarna de ijsbeer de resten liefdevol aan haar eigen jong voert. Een tafereel dat zowel liefdevol als wreed is.”
Respecteren
Zijn reizen gingen de hele wereld over, maar vooral naar de poolgebieden. “Ik heb in die kwart eeuw negenendertig poolexpedities mogen maken, samen met mijn vrouw Jeannette. Er zijn niet veel Nederlanders die daar vaker zijn geweest. Die reizen waren een buitensporig voorrecht, maar ook belastend. Ik ben weer een boek aan het maken en ik schrik van wat ik zie. Het evenwicht tussen schoonheid en wreedheid in de natuur is een perfect evenwicht, maar wij als mensen verstoren dat. In de afgelopen vijfentwintig jaar heb ik duidelijk de almaar groter wordende dreiging van de klimaatverandering en opwarming van de aarde gezien. Volgens mij zijn wij hier op aarde om te leren, maar we leren veel te langzaam. De wereld zou zoveel beter af zijn als we elkaar zouden respecteren en waarderen. En als we ophielden te denken dat wij de natuur zouden kunnen verbeteren.”
Begin de dag met het nieuws uit je gemeente met de gratis Nieuwsbrief.
en meld je aan.
