Vierenzeventig jaar geleden werden ongeveer 1300 Joodse kinderen vanuit Kamp Vught op transport gezet naar andere kampen om grotendeels nooit meer terug te keren. Deze kindertransporten werden zondag herdacht in Nationaal Monument Kamp Vught.
Terwijl de vogels onbezorgd zingen en de kikkers kwaken, zich niet bewust van de geschiedenis van deze plek, worden er toespraken gehouden om al die onschuldige kinderen te herdenken. Kinderen van nul tot en met zestien jaar oud die, samen met één van de ouders, weg moesten uit Kamp Vught. Kinderen die, zoals Hanneke Groenteman in haar toespraak zei, nog vol toekomstplannen waren, net zoals de kinderen van nu. De namen van de kinderen die zijn omgekomen, staan op het speciale monument waar kransen werden gelegd en aan het einde van de herdenking vierenzeventig witte ballonnen werden opgelaten.
Voordat Groenteman haar verhaal deed, hield ook Maarten Eddes, voorzitter van de Stichting Sobibor, een toespraak en las Donald de Macras de proclamatie voor waarmee in 1943 aan de gevangenen werd meegedeeld dat de kinderen op transport moesten. Een proclamatie die gezinnen uit elkaar scheurde. Opperrabijn Binyomin Jacobs sprak aansluitend het kaddisj en hield een overweging. Bij de herdenking waren ook kinderen van groep zeven van basisschool de Schalm betrokken. Zij lazen de namen van de kinderen voor bij binnenkomst en hadden bloempotjes met een wens gemaakt die ze bij het monument neerlegden. Samen met de andere aanwezigen herdachten zij de levens van al die kinderen die nooit vergeten mogen worden.
Door Lisette Broess-Croonen
