Carolien Burghout is Verpleegkundig Specialist Hematologie en promovendus ‘Zorg in de laatste levensjaren’ in het Jeroen Bosch Ziekenhuis. In haar column krijg je een inkijkje in haar werk.
‘Ik geef mijn leven een dikke voldoende’. Hij zegt het met volle overtuiging. Ik ben onder de indruk van zijn positiviteit gezien de situatie waarin hij zich bevindt. Hij is al jaren ongeneeslijk ziek, heeft een deel van zijn zelfstandigheid én zijn sociale activiteiten moeten opgeven. Toch heeft hij zijn dagelijkse leven weten aan te passen aan deze nieuwe situatie. Het leven met kanker is onderdeel van hem en zijn gezin geworden. Wanneer ik hem samen met zijn vrouw op het spreekuur zie, is hij altijd opgewekt en in voor een grapje. Klagen komt niet voor in zijn woordenboek. Voor gezonde mensen klinkt dit wellicht gek. Want hoe kan iemand zó tevreden zijn met een leven waarin ongeneeslijke kanker de hoofdrol speelt? Waarin ziekte steeds wat meer terrein wint met alle gevolgen van dien?
Ik vraag wat die ‘dikke voldoende’ betekent voor hem. Hij steekt van wal. Elke week kijkt hij naar het programma ‘Over Mijn Lijk’. Daarin worden jongeren gevolgd die ongeneeslijk ziek zijn. Als kijker word je meegenomen in hun dagelijks leven, hun angsten en onzekerheden. Zij laten zien hoe zij omgaan met de naderende dood. Diegene die het programma kennen weten dat het vol moedige, krachtige momenten zit, maar waarbij de emoties ook hoog kunnen oplopen. Niet alleen bij de jongeren zelf, ook bij de kijkers. Ook mij raakt het elke week weer opnieuw. ‘Ik heb geen reden om te klagen. Ik heb mijn kinderen zien opgroeien. Ze hebben inmiddels hun eigen gezin. Zij weten zich te prima te redden zonder mij als het zover is. Maar als ik dan van de week zie dat die jonge kinderen afscheid moeten nemen van hun vader …”. Hij stopt met praten, het raakt hem zichtbaar. Zijn vrouw legt zorgzaam een hand op zijn been. ‘ …dan mag ik toch alleen maar dankbaar zijn en van geluk spreken?’ Hij pinkt een traantje weg. ‘Tsja, zelfs zulke tv laat een grote kerel niet ongemoeid’, grapt hij.
Ik begrijp wat hij bedoelt te zeggen. Toch denk ik dat als we een inkijkje in zijn leven zouden krijgen, dat dat ons ook niet ongemoeid zou laten. Hij toont kracht en weerbaarheid in zijn leven met kanker. Hij zou ook een voorbeeld en inspiratie zijn voor velen. Want net als de jongeren uit het programma, is hij bezig met de eindigheid van zijn leven. Zijn kinderen gaan hun dappere vader verliezen. Het afscheid nemen van elkaar en het leven, we komen er allemaal voor te staan. Dat de mensen om ons heen een inspiratie- en krachtbron mogen zijn, ongeacht hoe oud of jong ze zijn.
Begin de dag met het nieuws uit je gemeente met de gratis Nieuwsbrief. KLIK HIER en meld je aan.
