Maandelijks schrijft Foppe Weijer een column voor Vught Nieuws met deze keer Het geheim van alledaagse dingen
‘Dit wordt het laatste jaar,’ zegt ze met een zucht, ‘het lukt me echt niet meer.’ Ik kijk haar aan, terwijl ik de kraan dichtdraai omdat mijn voeten nat beginnen te worden. Ze staat tussen de jonge courgetteplantjes met een schoffel in de aanslag. Ook dit laatste jaar zal het onkruid het niet makkelijk krijgen in haar moestuin.
‘Ik red het niet meer, de zorg thuis, het huishouden en de moestuin. Het begint me teveel te worden.’ Net als mijn gieter loopt ook het hoofd van deze tachtig jarige moestuin buurvrouw over. Eens komt het moment dat je afscheid moet nemen, besef ik. En de keuze waar zij voor staat is niet makkelijk, als je al langer dan veertig jaar een moestuin hebt.
‘Hoe weet ik nu of het goed is voor me?’
Ik zie haar in de verte staren en nogmaals verzuchten: ‘Hoe weet ik nu of ik een goede keuze maak?’ Als ze stopt met de moestuin wordt haar wereld kleiner, minder aanspraak met mensen en minder beweging. Als ze niet stopt raakt haar lichaam zo uitgeput dat ze vanzelf stil komt te staan. Ondertussen heeft ze de blik weer op haar moestuin gericht en valt ze de aarde en het kruid routinematig aan en draag ik de volgelopen gieter naar mijn eigen tuintje.
Een paar jaar geleden kwam mijn lichaam stil te staan en ben ik gestopt met hardlopen. Iets wat ik bijna vijfendertig jaar lang had gedaan. Ik heb nog geprobeerd of ik de mix van inspanning en ontspanning weer aan zou kunnen of ik het geluksgevoel weer terug kon krijgen. Maar het lukte niet, de moeheid in mijn hoofd en lichaam werd immens groot. Afscheid nemen en stoppen leek de beste keus en een andere activiteit zoeken die minder inspannend is. In die periode sprak ik met Edwin. Hij was met een team op zoek naar belangrijke aspecten voor een lang – en gelukkig leven. ‘Weet je dat het geheim van een lang en gelukkig leven zit in de alledaagse dingen die mensen doen: het voedsel dat ze eten, de dagelijkse routine, het gezelschap waarin ze verkeren en de kijk op het leven,’ vertelde hij me enthousiast.
Mijn dagelijkse routine was aardig verstoord en ik mocht op zoek naar nieuwe dagelijkse bezigheden. ‘Aan welke bezigheden denk je dan?’ vroeg ik met gespitste oren. ‘In plaats van het rennen van marathons en het bezoeken van sportscholen, leven deze mensen in een omgeving die hen voortdurend stimuleert om te bewegen zonder erbij na te denken. Ze doen aan tuinieren en hebben weinig mechanische hulpmiddelen voor het werk in huis en tuin.’
En daar ontstond mijn idee om een moestuin te beginnen. Afscheid nemen en stoppen met hardlopen en beginnen aan een moestuin. Ik weet nu welk voedsel ik eet, heb daarbij bijna iedere dag lichamelijke inspanning door het spitten, onkruid wieden en verzamelen van voedsel. Vooralsnog een goede keuze. Heel langzaam begin ik er vrede mee te krijgen en komt mijn lichaam een beetje tot rust.
Ik kijk op als ik het geluid van een fietsbel hoor en zie dat mijn buurvrouw vrolijk naar me zwaait. Er komt een moment dat je van een moestuin afstand moet nemen. Maar ik hoop dat ze uiteindelijk nog kan besluiten te blijven. Niets zo gezellig als een vrolijke buurvrouw.
Wat geweest is, is geweest
Draag het dus niet met je mee.
Vertel het nieuwe verbeterde verhaal over jezelf.
Net zolang tot het je eigen is.
(Uit het boek: Lichtflits Momenten van inzicht)
Recept voor spinazietaart (2 à 3 personen)
400 gr spinazie
Zout
Peper
Boter
100 gr geraspte jong belegen kaas
3 middelgrote eieren
1 eetlepel kerrie
1 eetlepel mosterd
3 plakjes bladerdeeg zonder zout
- Was de spinazie en kook het, met een snufje zout, voor ongeveer 10 minuten. Doe dan de spinazie in een zeef, druk zoveel mogelijk vocht eruit en snij het heel fijn.
- Neem een taartvorm (rond 19 cm) en bestrijk deze met boter. Bekleed de binnenkant met bladerdeeg. Laat aan de bovenkant het bladerdeeg over de rand hangen zodat het straks over de taart teruggevouwen kan worden.
- Klop de eieren in een beslagkom. Voeg zout en peper toe en een flink portie kerrie en mosterd. Voeg daarna de geraspte kaas toe (bewaar een klein beetje om straks bovenop de taart te strooien).
- Voeg de warme spinazie toe en roer het geheel goed door.
- Schenk de vulling in de taartvorm.
- Vouw het overhangende bladerdeeg terug over de taart maar niet geheel dicht. Zorg dat er ruimte blijft voor het vocht om te verdampen. Strooi geraspte kaas over de bovenkant.
- Plaats de taartvorm in de voorverwarmde oven. Bak de taart af in 23 minuten op 200 graden Celsius.
